Nowa msza
jest ohydą spustoszenia, a czwarty papież
po SW II jest paralelny z czwartym
fałszywym arcykapłanem z czasów spustoszenia w księdze Machabejskiej.
Michał Dimond, O.S.B., Piotr Dimond, O.S.B. Anonimowy
uczony biblista
Nota
wstępna: Ten artykuł został opublikowany 5 lat temu w wydaniu 2 naszego
magazynu, Głos wołającego na pustyni( Wydaliśmy go w Internecie i dodaliśmy
liczne rzeczy)
Niedawne wydarzenia włączając
oniemienie Jana Pawła II, tak, że nie mógł powiedzieć ani jednego słowa
dotyczącego Watykanu, a następnie prawie natychmiastowa agonia w wielkich boleściach,
udowadnia, że nasz artykuł o podobieństwie z IV fałszywym arcykapłanem z czasów
„ohydy spustoszenia” Machabeuszy jest dokładny i poprawny.
1 Mach. 9.55 W tym jednak czasie Alkimos został
porażony, a jego przedsięwzięcie unicestwione. Jego usta się zamknęły dotknięte
paraliżem. Nie mógł już nic powiedzieć ani nawet wydać ostatnich rozporządzeń
co do swego domu. Wtedy też Alkimos w wielkich boleściach zakończył swe życie.
Jan Paweł II oniemiał tak, że nie
mógł wypowiedzieć żadnego słowa, a następnie zmarł w wielkich boleściach, jak
Alkimos.
Aaron Brown, z CNN, 5 kwietnia,
2005: Lekarz papieża w wywiadzie dla włoskiej prasy: „ Papież umierał powoli, z
bólem i cierpieniem, który wytrzymywał z wielką ludzką godnością. A następnie
lekarz dodał, że przez ostatnie dwa dni, nie był w stanie cokolwiek powiedzieć.
Internetowe źródła Watykanu były
również przekonane, że Jan Paweł II zmarł 1 kwietnia, nie 2 kwietnia, lecz, że
„ śmierć Jana Pawła II nastąpiła 1 kwietnia, nie może być ogłoszona z powodu
znacznego nakładu pracy, jaka ma być wykonana, by uczynić ciało, a szczególnie twarz
możliwą do przedstawienia, „stosownie do końcowego cierpienia” i agonii Jana
Pawła II (Remnant report.). To jest jeszcze bardziej rzucającym się w oczy
potwierdzeniem frapującej paraleli między czterema fałszywymi wysokimi
kapłanami a czterema papieżami soborowymi.
Niedawno [ w 1999r] uczony
biblista odwiedził Klasztor Najświętszej
Rodziny. Podzielił się on z nami z odkryciem, jakie dokonał przez ostatnie
30 lat. Ten artykuł jest zbiorem tego, co w naszym przekonaniu jest najbardziej
interesującą informacją. Większość z tego, co zawiera ten artykuł, jest owocem
jego 30 letnich studiów. Jednak szanując jego prośbę, pozostawiamy jego
nazwisko anonimowe.
W Nowym Testamencie nasz Pan
Jezus Chrystus, w odpowiedzi na bardzo jednoznaczne pytanie: «Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki
będzie znak Twego przyjścia i końca świata?»
( Mat. 24.3), daje bardzo
jednoznaczną odpowiedź, zawierającą to, co odnosi się do eschatologicznej
rozprawy. Trzymajmy na razie, że kilka z form [liturgicznych]
sakramentów dane nam zostały od Jezusa Chrystusa w sposób ogólny, inne zaś „w
sposób szczególny” W ten sam sposób byłoby możliwe, że znaki, które Jezus nam
wyliczy [albo:, o których Jezus nam mówi], są wypowiedziane w sposób „ogólny”,
a jeden lub kilka może być powiedziany „dokładnie” w swoim sposobie.
Jeden z tych znaków u Mateusza
24.15, z paralelnym ustępem u św. Marka „A
gdy ujrzycie ohydę spustoszenia, zalegającą tam, gdzie być nie powinna - kto
czyta, niech rozumie”, zasługuje na
wnikliwe badanie.
Po pierwsze, kilka wniosków jest nieuniknionych:
- Pan Jezus potwierdza i zaświadcza, że Daniel jest
autentycznym prorokiem
- Pan Jezus mówi każdemu, kto sądzi, że żyjemy w
ostatnich czasach, by przeczytał Księgę Daniela, która [czyli księga]
zawiera dla katolika to, co wykluczają protestanci, i do czego się odnoszą
jakby do „dodatku do Daniela”
- „Ohyda spustoszenia’ (cokolwiek to znaczy) jest
znakiem końca i jest widzialną rzeczą [albo: może być spostrzegane, albo:
widziane], i będzie to czymś na „świętym miejscu”
- O ile weźmiemy stwierdzenie Naszego Pana jako
zbędne ohyda spustoszenia, jest zdefiniowaną rzeczą, w przeciwnym razie
znaczyłoby to, że Jezus każe szukać coś, czego nie można znaleźć. Dlatego to,
co precyzyjnie szukamy, „ohyda spustoszenia” musi być możliwa do poznania,
jeśli zaś nie, stwierdzenie (Jezusa) okazałoby się zbędne. Jednak taki
przypadek nie jest możliwy. W
ekonomii zbawienia nie jest możliwe, by Bóg kazał szukać czegoś, czego nie
można znaleźć.
- Historie św. Mateusza i Łukasza przytoczą fakty i
zdarzenia, które nie występują w pozostałych ewangeliach. W ten sposób
błędem byłoby potraktować Chrystusowe słowo, „o której mówi prorok Daniel”
jakby on chciał przez ten dodatek powiedzieć, że tylko tu w biblii niby
mielibyśmy znaleźć „ohydę spustoszenia”.
- Jest znane, że wyrażenie „ohyda spustoszenia”
pojawia się w 1 i 2 Księdze Machabejskiej, które są w katolickich
wydaniach Biblii. Jest znane i zawsze było utrzymywane przez Ojców, że
Daniel, który był wygnany, przed popadnięciem Jerozolimy w niewolę babilońską
w 585r. p.n.e. przepowiedział „ohydę spustoszenia”, która nastąpiła
podczas apostazji żydów i ich hierarchii, która się zaczęła, kiedy
dostąpił do tronu Antioch IV (Epifanes) w 175r. p.n.e. a która jest
zapisana w Księgach Machabejskich. Podczas, gdy polecenie Chrystusa, by
czytać Daniela jest wyraźne ja stwierdziłbym, że w świetle poprzedniego
Chrystus upomina nas, by czytać Machabeuszów z tego samego powodu, z
którego mamy czytać Daniela.
- Jest nieuniknione w świetle poprzedniego
stwierdzenia, że Chrystus mówi nam, że prorok Daniel przepowiedział
przynajmniej dwa okresy obejmujące „ohydę spustoszenia”: raz w czasach
Machabeuszów i raz w czasach ostatecznych (ostatnich). Mówię przynajmniej
dwa, bo są tacy, którzy twierdzą, że były trzy, (lecz nie potrafią tego
dowieść) w czasie pierwszego powstania żydowskiego 66 do 73 p.n.e. lecz
ten czas nie jest zapisany w Piśmie Świętym, gdy ten inny, czyli okres
Machabeuszów, jest wspominany.
- Następne stwierdzenie odnosi się do „ kto czyta,
niech rozumie” ( Marek 13.12; Mat, 24.15). Co Pan Jezus miał na myśli
mówiąc te słowa? Nasze stwierdzenie w tym myśleniu nie może być tak pewne
jak tych, którzy nas poprzedzili. Znakomita większość opinii katolickich
egzegetów ( którzy interpretują Pismo) napisałoby moim zdaniem co poniższe:
Chrystus każe
czytającym szukać ukrytego spełnienia lub równoległych znaczeń pierwszego
okresu „ ohydy spustoszenia” „Ohyda” czasów ostatnich nie będzie dokładną kopią
wcześniejszego pod każdym względem, lecz będzie bardzo poważnie przypominać to
pierwsze pod względem podobieństwa dla tych, którzy będą patrzeć oczyma WIARY.
- Pierwsza „ohyda spustoszenia” pojawia się zapisana
w kontekście wśród innych miejsc w 1 i 2 księdze machabejskiej; lecz
została również opisana przez Józefa, który opracował rozległy materiał
dokładnie o czasach machabejskich. Może być błędem wziąć stwierdzenie Pana
Jezusa, by czytać Daniela (jednoznacznie), a Machabeuszów (sugestia) jako
ograniczenie do czytania materiału tylko jako odnośników czym „ohyda
spustoszenia” jest, niż raczej jako całość zdarzeń, osób itd., opisać
kontekst pierwszej „ohydy spustoszenia” w celu rozpoznania drugiej i czasu
końca.
- Co do „ w miejscu świętym” oraz paralelnego u św.
Marka „ w miejscu, gdzie być nie powinna’, zajmiemy się tym później. Lecz
sadzę, że odpowiedź będzie
oczywista.
Co do okresu Machabeuszy
(sugestia) polecam katolickie wydanie biblii.
Polegając na tym materiale, potrafię,
jak sądzę, wysnuć następujące wnioski:
„Ohyda spustoszenia” jest jakimś
OBIEKTEM, a drugi ołtarz wzniesiony „na” ( na ołtarzu całopalenia zbudowano
„ohydę spustoszenia” (1 Mach 1.54-62)
przeciw ołtarzowi Boga w żydowskiej świątyni, jako integralną część
bałwochwalczej postaci fałszywego kultu, wprowadzając zastępstwo prawdziwej
ofiary składanej Bogu, w ogólnym czasie apostazji Żydów od prawdziwej religii
objawionej im przez Boga.
Co do przymiotników „na”, „przeciw”, zostały użyte, by opisać umieszczenie drugiego bałwochwalczego
ołtarza w odniesieniu do prawdziwego ołtarza, możemy dostrzec kilka rzeczy; kształt
prawdziwego ołtarza nie musi być poziomy, tj. „płyta”, ponieważ wtedy drugi ołtarz mógłby być w położeniu „przeciw” oryginalnego. Słowa „NA”,
„PRZECIW” są pisemnym sposobem opisania dwóch przedmiotów będących skierowanych
w bliskości, pionowo jeden do drugiego. Po prostu położenie tego „kształtu”
pierwszego ołtarza (prawdziwego ołtarza) musi być takie, żeby można powiedzieć,
że fałszywy ołtarz jest położony zarówno w pozycji NA
( poziomo) jak i „PRZECIW” ( w bliskości
do pionowej podstawy oryginalnego ołtarza).
Popatrz na
obraz poniżej, dla ilustracji:
Niektóre modernistyczne teksty
nie tłumaczą słów „na” i „przeciw” właściwie. W takim przypadku wierzymy, że
biskup Challoner (który przetłumaczył Douay-Reims Bible, używaną prze większość
angielskojęzycznych katolików) właściwie przetłumaczył supra św. Hieronima,
jako „na” i jego contra jako „przeciw”. (Biblia Tysiąclecia też nie
tłumaczy poprawnie przyp. TK)
Jedynym możliwym przykładem
skrzyżowania kształtu prawdziwego pierwszego ołtarza, może być wielka litera
„L”. Jeśli jeden pionowo stojący „Stół” na poziomej linii wielkiej litery „L”
(prawdziwy ołtarz) stół może być prawidłowo nazwany „NA” oryginalnym ołtarzu,
ponieważ oryginalny ołtarz ma pionowe położenie (pionowa linia „L”), który
„STÓŁ” (drugi ołtarz) jest w bezpośredniej bliskości.